Heq u Xızır

Jü laik beno, namê xo Kemal beno. No hona ke doman biyo, muso cığara, cığara şımeno. Rocê ke oncia cığara xo fino ra cı, xorê cêreno, wela cığara gınena vaşê cirani ro, adır kuno ra vaş ver, beno vıla. Wayirê vaşi ke resenê cı, çı bıvênê: adıri her ca gıroto, hao vêşeno. Nê ke vênenê, owo ke no bela ardo serê ina ser, Kemalo, nanê ro ney dıme, ney fetelnenê. Kemal ke vazeno, vano, „Ya Heq, ya Heq, tenga mı bırese“. Axıri cirani ney pê cênê, pak kuynê, verdanê ra. Eke verdanê ra, no xo xo rê vano „ez de maya Heqi ni. Mı ke veng‘a Xızıri dêne, ey ez xelesnêne ra“...

Mı senê da keyber ro?

Mı senê da keyber ro?

Cenıkê da viyae bena, rocê ilan dana qezeta, tede vana, “ez geyrenan yew mêrdey rındê xasi; oyo ke ne şono teber, mı keye de tenya verdano, ne ki dano mı ro, mı kuweno. Yew ki  gani cıle de rınd bo, hewl hez bıkero...”

 İlan ra tepeya dı-hirê roci ra tepeya keyberê cenıke cıniyeno. Se ke keyberi kena a, çı akero: Cıwamêrdê do bêlıng u bêdest hao verê keyberi de. Cıwamêrd vano,

“Demê şıma be xeyr!”

“Xeyr amey sılamet. Xeyra?”

“Wule ke xeyra. Ez ilanê şımaê qezeta ser ameyan.” Cenıke hêrs bena, persena,

“Ma, fêlê şıma çıçiyo, no kar senê beno?”

“Ey vaci: lıngê mı çıniyê ke veci tebera bıgeyri, şıma tenya verdi; destê mı çıniyê ke şıma ro di”. Eke heni vano, cenıke xo aznena bertengê keyberi, destanê xo kena xo vera, huyena, vana,

“Peki, ma, meselay cıle, meselay eşqi senên bena?” Vano,

“Ma, şıma nêvanê, mı pê çınay da keyber ro?”^

 

 

„nan de maa şıma!”

„nan de maa şıma”

 

Awrêşê beno, xo rê feteliyeno. Geme de raştê kudiyanê heşi yeno. İnan ver de vındeno, vano, “nan de maa şıma!”, remeno. Roca bine ancia yeno, leyran ra vano, “nan de maa şıma”, remeno. Roca hirêyine ke yeno, anci vano, “nan de maa şıma”, xafılde maa kudiyan, deleheşe thalde ra veciyena, nana ra awrêşi dıme. Eke heşe awrêşi fetelnena, fetelnena, awrêş bınê çeperi ra pıloziyeno tıro, vaz dano. Heşe ki kena ke bınê çeperi ra şoro doym, serey xo kewno ra çeperi ver, çatalê çeperi de beno kip, tede maneno, endi nêşena peyserki veciyo teber ki. Awrêş anci geyreno a, bınê çeperi ra yeno, peyê heşe de vındeno. Qaytê qına heşe keno, riyê xo keno tırş, vano, “Heqe persenay, zerrey mı ra qe nêno to ni, emma mı reyê pers (soz) dao ra domanan (qıcan)”