awa germe

Xortê zerri xori verdano jü kêneka azebe. Gegane dızdine sono, na kêneke vineno, hama ma u piyê kêneke qe nêwazenê, kêneke ni xorti de bızeweciro. Rocê ancia no xort sono bınê şibigan de xeylê pino. Key ke sewe şikiye, sêr keno, peyê mêndosan ro awa germe sona. A deqa vengê xo nêveceno. Sono kê ciranê piyê kêneke. Cı ra pers kenê, „to se kerd, waştiya xo diye, nêdiye?“ Vano:

„Mı bınê şibigan de pitêne, deyê mı sêr kerd, awa germe peyê vılê mı ro, mêndosanê mı ro sona. Eke awa ke bena vıstüriya mı, a boyne ama, serê şibigê axure de mijia xo kena, mijia aya peyê vılê mı ro, mêndosanê mı ro sona. Ej‘i von, na awa germe koti ra yena?!“

idam, sane, hakım..

Mordemekê beno, ceza idami weno. Rocê yenê, mordemeki benê ke berê mehkeme. Mordemek sıreo ke xatırê xo cenıke ra wazeno, cenıke vana: „Mordemek, eke to ef kenê, xelesiyenê ra; yenê, mı rê yew şanê seri xo de bia!“

Mordemek ke vecenê mehkeme hızurê hakımi. Hakım cı ra perseno, vano:

„Veng u vac, çı esto, çı çino?“ Tabi mordemek derdê canê gıroto, ema o sıre de xırrê mordemeki dariyo we, biyo rep. Mordemek vano:

„Nıka aqılê ceniya mı, aqılê to, aqılê ni xırrê mı; şıma hirêmêna mendê jübini.“

ana manga, talıbo boğe

Amnan ke yeno, mılet serê banan de hewn ra şono.

Rocê talıbê miyaz poceno, şono kê piri. Pir vano:

„Xêr ama!“ Talıb vano:

„Xêri miyan de bê!“ Pir vano:

„Xêra?“ Talıb vano,

„Pirê mı, o wayirê to bo, serê bani de hewn ra şime. Nıka ez vaci, na ana manga bo, ez boğe bi, vaz di manga ser, manga sibige ro şoro bıne, bımıro. Ez aman ke tı mı ef bıkerê…“ Pir vano,

„Heq belaê xo to do! Nıka, tı xo kena boğe, cênıka xo kişta, na ana qey kena manga?“

darê siri

darê şiri

 

 

 

Kênekê zewecina, hama hata roca veyvi qe waştiyê xo nêdiyo.

Vêyvı ra waxtê tepia nisena ro, kênekonê dewı rê qalê veyvê xo kena. Vana,

“Kerdi, ğımı-ğımı

Kerdi, tıngı-tıngı

Amay, ez aspar kerdo, berdo

kerdo peyê perdıkê,

mı sê kerd, jüyê kiber dı kut zerrı

rüt o rapalo,

zê kê piyê mı ino darê şiri ver rao

a, daa mı nêzana mı ro se bi..”